The Use of the Word "Love" in Religious Texts

Document Type : pajoohesh

Authors

1 Ph.D Candidate in Islamic Philosophy and Theology, Iran

2 Associate Professor, Farabi Campus, University of Tehran, Iran

Abstract

Since old times, there has been disagreement over the use of the word "love" in religious texts among Muslim intellectuals. The main claim by the opponents of the use of the word about sacred belongings like God, Prophet, and Imams is that the meaning of the word is merely consistent with material and sensual affairs, for this reason it has not been used in religious tests and its concept has been reprobated in some ahadith. However, philosophers and mystics promoted it within poetry and prose among Muslims unconsciously or with the intention of destroying Mohammed's Sharia. In contrast, some researchers due to the credit of literal meaning of the word "love" and some Hadiths have regarded it as one of the increasingly added names such as love and hatred which are not by themselves to blame nor praise but their being good and evil is attested by the credit of their belonging; so we see that it has also been used in religious texts in both meanings and by chance, it has been mainly applied in accepted matters. The present article aims to enhance the recent perspective. The end has been achieved in four steps:
a) The origin and the literal meaning of the word "love",
b) quoting and explaining  hadiths around the implication of "love" about religious belonging,
c) quoting hadiths covering blaming of love and analyzing wrong perception of such hadiths,
d) final review and analysis of different viewpoints on the belonging of the word "love".
 

Keywords


. احسائی، احمدبن زین­الدین (1420ق)، شرح الزیارۀ الجامعۀ الکبیرۀ، با مقدّمۀ عبدالرضا ابراهیمی، بیروت: دارالمفید. 
2. ابن­بابویه، محمّدبن علی (1376ش)، امالی للصدوق، چاپ ششم، تهران: کتابچی.
3. ابن­قولویه، جعفربن محمد (1356ق)، کامل الزیارات، به تصحیح عبدالحسین امینی، نجف اشرف: دار المرتضویۀ.
4. آملی، سیّد حیدر (1368ش)، جامع الاسرار و منبع الانوار، مقدّمه از هانری کربن و عثمان یحیی، تهران: علمی و فرهنگی.
5. بنی­هاشمی، سید محمد (1385ش)، کتاب عقل، تحریر از امیرمسعود جهان­بین، تهران: نبأ.
6. التهانوی، محمد علی (1996م)، کشّاف اصطلاحات الفنون، بیروت: مکتبۀ لبنان ناشرون.
7. حسن­زادۀ آملی، حسن (1376ش)، کلمۀ علیا در توقیفیّت اسماء، چاپ سوم، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
8. ـــــــــــــــــــــ (1365ش)، هزار و یک کلمه، چاپ پنجم، تهران: رجاء.
9. خلف تبریزی، محمدحسین (1361ش)، برهان قاطع، به‏اهتمام محمّد معین، تهران: امیرکبیر.
10. سجادی، سید جعفر (1373ش)، فرهنگ معارف اسلامی، چاپ سوم، تهران: دانشگاه تهران.
11. سجادی، سید ضیاءالدین (1379ش)، مقدمه­ای بر مبانی عرفان و تصوف، چاپ هشتم، تهران: سمت.
12.شریف الرضی، محمد بن حسین (1326ش)، نهج البلاغه، به تصحیح سید علینقی فیض الاسلام، تهران: چاپخانۀ آفتاب.
13. ــــــــــــــــــــــــــــــ (1414ق)، نهج البلاغه، به تصحیح صبحی صالح، قم: هجرت.
14. طبرسی، فضل ­بن حسن (1372ش)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه محمدجواد بلاغی، چاپ سوم، تهران: ناصرخسرو.
15. طوسی، خواجه نصیرالدین (1375ش)، شرح الاشارات و التنبیهات، قم: نشر البلاغه.
16.ــــــــــــــــــــــــــ (1374ش)، آغاز و انجام (به ضمیمۀ تعلیقات)، تعلیقات از حسن حسن­زادۀ آملی، چاپ چهارم،تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
17. طوسی، محمد بن­ حسن (1407ق)، تهذیب الاحکام، به تصحیح حسن الموسوی الخرسان، چاپ چهارم، تهران: دار الکتب الإسلامیه.
18. عرشی، امتیاز علیخان (1351ش)، ترجمۀ استناد نهج البلاغۀ، به تصحیح عزیزاللّه عطاردی، چاپ دوم، تهران: بی‏نا.
19. عسکری، سید مرتضی (1388ش)، بازشناسی دو مکتب (ترجمۀ معالم المدرستین)، ترجمه و تحقیق از محمدجواد کرمی، تهران: منیر.
20. فتّال نیشابوری، محمدبن احمد (1375ش)، روضۀ الواعظین و بصیرۀ المتعظین، قم: رضی.
21. فیض کاشانی، محمدمحسن بن ­مرتضی (1386)، کلمات مکنونه، تحقیق و تصحیح از صادق حسن­زاده، چاپ دوم، قم: مطبوعات دینی.
22.ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ (1387)، قرۀ العیون فی اعزّ الفنون، تحقیق و تصحیح از حسن قاسمی، تهران: مدرسۀ عالی شهید مطهری.
23. قطب­الدین راوندی، سعید بن هبۀ­الله (1409ق)، الخرایج و الجرائح، قم: مؤسّسۀ الإمام المهدی (عج).
24. کربلایی، جواد بن عباس (بی­تا)، انوار السّاطعه فی شرح الزیارۀ الجامعۀ، ارجاعات از محسن اسدی، قم: دار الحدیث.
25. کلینی، محمد بن یعقوب (1407ق)، الکافی، به تصحیح علی­اکبر غفاری و محمد آخوندی، چاپ چهارم، تهران: دار الکتب الإسلامیه.
26. مترجمان (1360ش)، ترجمۀ مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تحقیق از رضا ستوده، تهران: فراهانی.
27. متقی هندی، علی­بن حسام­الدین (1985م)، کنز العمّال فی سنن الاقوال و الافعال، به تصحیح صفوۀ السّقا و بکری الحیانی، چاپ پنجم، بیروت: مؤسّسۀ الرسالۀ.
28. مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی (1403ق)، بحار الانوار الجامعۀ لدرر الاخبار الائمّۀ الاطهار، به تصحیح جمعی از محققان، چاپ دوم، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
29. ـــــــــــــــــــــــــــــــ (1404ق)، مرآۀ العقول فی شرح اخبار الرّسول، به تصحیح هاشم رسولی محلاتی، چاپ دوم، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
30. ملاصدرا، محمد بن ابراهیم (1981م)، الحکمۀ المتعالیۀ فی الاسفار العقلیۀ الاربعۀ، چاپ سوم، بیروت: دار احیاء التراث.
31. المناوی، محمّد المدعو بعبدالرؤوف (1972م)، فیض القدیر (شرح الجامع الصغیر)، چاپ دوم، بیروت: دارالمعرفه.
32. نمازی شاهرودی، علی (1425ق)، الاعلام الهادیة الرفیعة فی اعتبار الکتب الاربعة المنیعة، قم: دفتر نشر اسلامی.
33. نوری، حسین­بن محمدتقی (1408ق)، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم: مؤسّسۀ آل البیت (ع).
34. ــــــــــــــــــــــــــ (1413ق)، نفس الرحمان فی فضائل سلمان، تحقیق و تصحیح از ایاد کمالی اصلی، قم: پاد اندیشه.
35. همدانی، عین القضات (بی­تا)، تمهیدات، نشر الکترونیکی تاریخ ما.