Commentary Revelation and Sensible speech of Holy Quran

Document Type : pajoohesh

Author

Abstract

Style of speaking of holy Quran has always been one of important issue that has bitten contemporary scholars.
The author believes that the form of manifestation of this style should be called "speech Quran" or " Notqe Quran.
Based on the narrative and literally evidence (notq) means "delivering and transmitting the message from book to human. And this transmitting may be happen through two mechanisms: 1) Mechanism of words and sounds and 2)Mechanism of rational transmitting.
The Quran is not a book tutorial to understand the other's needs and the theory of Koran proficiency in understanding the Qur'an is the Qur'an to non-self-sufficient and that it considers sufficient to understand the meaning of its own meaning, it does not seem all . And the great thing and end of Qur'anic revelation, the revelation of expression is one of the forms of speech and expression, "the revelation of speech" is only dedicated to the Immaculate peace be upon him and other commentators have raised such a title can not be.

Keywords


  1. قرآن کریم

    نهج‌البلاغه

    1. ابن ابی‌الحدید معتزلی، عزالدین (1385ق). شرح نهج‌البلاغه، قاهره، دارالاحیاء التراث العربی.
    2. ابن‌فارس، احمد (1422ق). معجم مقاییس اللغة، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی.
    3. ابن‌میثم بحرانی، میثم (1375ش). شرح نهج‌البلاغه، ترجمۀ محمدی مقدم، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس.
    4. جزایری، نورالدین‌بن نعمت‌الله (1417ق). نور البراهین، قم، مؤسسه النشر الاسلامی.
    5. جوادی آملی، عبدالله (1381ش). قرآن در کلام علی، قم، نشر اسراء.
    6. حسن‌زاده آملی، حسن (1416ق). الانسان الکامل فی نهج‌البلاغه، ترجمۀ عبدالرضا افتخاری، قم، مؤسسة المعارف الاسلامیة.
    7. حویزی، علی‌بن جمعه (1412ق). نورالثقلین، تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، قم، مؤسسة اسماعیلیان.
    8. خوانساری، جمال‌الدین محمد (1366ش). شرح غررالحکم، تصحیح میرجلال‌الدین حسینی ارموی محدث، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
    9. خویی، میرزا حبیب‌الله (1405ق) منهاج البراعة، تهران، مکتبه الاسلامیه.
    10. راوندی، قطب‌الدین (1406ق). منهاج البراعه، قم، مکتبة آیه‌الله مرعشی نجفی.
    11. سید‌بن طاووس (بی‌تا). فلاح السائل، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم.
    12. شانه‌چی، کاظم (1381ش). درایة الحدیث، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
    13. شعار، یوسف (1380ق). تفسیر آیات مشکلة، تبریز، شفق.
    14. صادقی، محمد (1408ق). الفرقان فی تفسیر القرآن، قم، فرهنگ اسلامی.
    15. صوفی تبریزی، ملا عبدالباقی (1378ق). منهاج الولایة فی شرح نهج‌البلاغه، تصحیح حبیب‌الله عظیمی، تهران، نشر میراث مکتوب.
    16. طباطبایی، سید محمد حسین (1363ق). المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
    17. طبرسی، احمد‌بن علی (1368ق). الاحتجاج، نجف، دارالنعمان.
    18. عسکری، سید مرتضی (1416ق). القرآن الکریم و روایات المدرستین، قم، انتشارات دانشکدۀ اصول الدین.
    19. عیاشی، محمد‌بن مسعود (بی‌تا). تفسیر العیاشی، تهران، مکتبة علمیة اسلامیة.
    20. کلینی، محمد‌بن یعقوب (1365ش). الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
    21. مازندرانی، ملا صالح (بی‌تا). شرح اصول کافی، تعلیق میرزا ابی‌الحسن شعرانی، بی‌جا، بی‌نا.
    22. مجلسی، محمد باقر (1404ق). بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء.
    23. مدرس وحید، میرزا احمد (میرزا آقا) (بی‌تا). شرح نهج‌البلاغه، قم، بی‌نا.
    24. معین، محمد (1354ش). فرهنگ فارسی، تهران، امیرکبیر.
    25. نقوی قائنی، سید محمد تقی (بی‌تا). مفتاح‌السعادة فی شرح نهج‌البلاغه، تهران، مکتبة المصطفوی.