. ابن‌فارس، احمد (1979م). معجم مقاییس اللغة،م:عبدالسلام محمدهارون، چ اول، بیروت، دارالفکر.
2. راغب اصفهانی، حسین‌بن محمد (1412ق). المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: داودی، صفوان عدنان، چ اول، دمشق، سوریه، دارالشامیه.
3. رشید رضا، محمد (بی‌تا). تفسیر القرآن الکریم (تفسیر المنار)، چ دوم، بیروت، لبنان، دارالمعرفه.
4. صدر، محمدباقر (1410ق). دروس فی علم الاصول، چ اول، قم، ایران، مؤسسه النشر الاسلامی.
5. طبری، محمدبن جریر (1412ق). جامع البیان فی تفسیر القرآن، چ اول، بیروت، لبنان، دارالمعرفه.
6. فوزی، عیسی (2011م). علم الدلالة: النظریة و التطبیق، چ اول، اسکندریه، مصر، دارالمعرفه.
7. فیومی، احمدبن محمد (1383هـ). المصباح المنیرفی غریب الشرح الکبیر للرافعی، چ سوم، قم، ایران، دارالهجره.
8. جعفری، یعقوب (بی‌تا).کوثر، بی‌چا، بی‌جا.
9. رجبی، محمود (1391هـ). روش تفسیر قرآن، چ پنجم، قم، ایران، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
10. سعیدی روشن، محمدباقر (1391هـ). زبان قرآن و مسائل آن، چ دوم، قم، ایران، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
11. طباطبایی، محمدحسین (1374هـ). ترجمۀ تفسیر المیزان، م: موسوی همدانی، محمدباقر، چ پنجم، قم، ایران، دفتر انتشارات اسلامی.
12. یول، جورج (1385هـ). بررسی زبان، ترجمۀ علی بهرامی، چ سوم، تهران، ایران، رهنما.
)