در دین مبین اسلام همواره بر توجه به واقعبینی تأکید شده است و به‌علاوه یکی از ارکان اساسی آن را تشکیل می‌دهد. بر این اساس دین اسلام به انسان می‌آموزد که واقعیت‌ها را در نظر داشته باشد و بر پایۀ آن حرکت و تلاش خود را تنظیم و برنامه‌ریزی کند؛ زیرا بدون شناخت واقعیت‌ها نمی‌توان به اهداف آرمانی (که سعادت انسان در پرتو آن رقم می‌خورد) دست یافت. از این‌رو ضروری است که با شناسایی ماهیت واقعبینی و آثار آن، گامی در جهت اطاعت از اوامر الهی و به‌دنبال آن تقویت این عنصر مهم در انسان و ایجاد انگیزه برای رشد و تعالی هر چه بیشتر آن، به جلو برداشته شود تا در نهایت انسان به کامیابی و سعادت حقیقی خویش نائل شود. در این پژوهش که به روش کتابخانه‌ای گردآوری شده، پس از تبیین ماهیت واقعبینی، به بیان آثار آن و روابط بین این آثار و تقدم و تأخر آنها پرداخته خواهد شد.
)